In het Dagblad van het Noorden roep ik op om bomenverhalen van de stad Groningen in te sturen voor Het Grote Groninger Bomenboek dat volgend jaar verschijnt bij Uitgeverij Passage. Wat is je lievelingsboom? Waar heb je speciale herinneringen aan? Mail me!
Meer dan 200.000 bomen staan er in de stad Groningen: voor elke inwoner een eigen boom. Tezamen vormen ze volgens Louis Stiller het Grote Groninger Stadsbos. Over dat bos schrijft Stiller een boek, en zoekt naar meer verhalen. „250 jaar oud: als zo’n boom kon praten!”
Wie interesse heeft voor bijzondere bomen, boomplekken en zelfs bossen hoeft niet naar Drenthe, Frankrijk, Duitsland of oerbossen in Polen. Ook in een stad als Groningen is genoeg bijzonders te vinden. Neem een zwarte moerbei uit 1780, achter het Letterengebouw van de RUG in de Oude Boteringestraat. „De toenmalige bewoonster wilde graag een moerbei in haar tuin, als herinnering aan haar jeugd in Zeeland”, vertelt Bert Plaat van de Bomenstichting. „Toentertijd waren moerbeien een unicum in Noord-Nederland. De boom heeft nu dus een hoge leeftijd, hij wordt staande gehouden door een staalconstructie.”
Probleem is alleen dat we op deze zaterdag de portier niet kunnen bereiken: niet bij de voor- en niet bij de achterdeur. Geen nood, zegt een jonge blonde boomverzorger, en klimt met soepele bewegingen over het spijlenhek en laat ons binnen.
En daar staat de bijna 250 jaar oude boom in volle glorie. Een boom die begon tegen het einde van het bestaan van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, die de Franse tijd meemaakte, die Wereldoorlogen doorstond en de plaatselijke FC keer op keer zag herrijzen. „Als zo’n boom kon praten …”
Voor (digitale abonnees): het hele artikel is te lezen op de site van het Dagblad van het Noorden.
